هر روز در «کربلا»، سری را به بالای نیزه می برند و دور آن شادی می کنند.
هر روز یزیدیان خیمه ها را آتش می زنند، و هر روز «زینب» به دنبال «سکینه»
می گردد. هر روز «علی اصغر» ها و «علی اکبر»ها در منای دوست جان
می سپارند. هر روز فاطمه (س) عزادار است. هر روز ستاره ای را به خون
می کشند. هر رو گلی را پژمرده می کنند. آری، هر روز عاشوراست و هر جایی
کربلا. یاران سراسیمه به سوی کربلا شتافتند و رفتند. رفتند و از دیار تعلق ها،
علاقه بریدند. تن را از تعلق، همچون سرو، آزاد کردند، و چون لاله تن پوشی از
خون در بر گرفتند. آری حدیث، حدیث خون است، حدیثی به لطافت سحر، به
طراوت باران.
منبع : کتاب حرمان هور
